سیکابتن پارسیان
به گفتار دیگر می توانیم با اضافه کردن مواد افزودنی تأثیر مطلوبی بدست آوریم .
خصوصیات آنها یا ویژگی های آنها توسط تولید کننده توضیح داده شده . ولی برخی از ویژگی های آن شناخته نشده است . بنابراین برای احتیاط باید آزمایشهایی روی آن انجام شود تا ویژگی های آن محسوس گردد .
یک ماده ی افزودنی عبارت است از ماده ی غیر از آب، سنگدانه، سیمان هیدرولیکی و الیاف تقویت کننده که بلافاصله قبل یا در هنگام اختلاط به مخلوط یا بتن یا ملات اضافه می شود.
اساساً مواد افزودنی محلول در آب بوده و جهت بهبود بخشیدن خصوصیات بتن یا ملات در حالت خمیری و سخت شده استفاده می شوند.
مواد مضاف کاهنده ی آب به عنوان روان کننده بتن نیز خوانده می شوند، موادی هستند که اگر به بتن اضافه شوند بدون اینکه نیازی به افزایش آب باشد، روانی و کارایی ( اسلامپ) بتن را افزایش می دهند، اما به هر حال سرعت افت اسلامپ کاهش پیدا نمی کند و در اکثر موارد افزایش می یابد، افت سریع اسلامپ به کاهش کارایی و فرصت کنند برای بتن ریزی منجر می شود. این مواد در استاندارد ASTM C 994 به عنوان ماده ی مضاعف نوع A مورد اشاره قرار گرفته اند
سیکابتن پارسیان ، تاثیر مقادیر مختلف درشت دانه بازیافت شده (RCA) به دست آمده از ساختمان های تخریب شده در مقایسه با بتن حاوی درشت دانه طبیعی (NSA) ارائه میشود. (RCA) تاحدودی با(RCA) با مقادیر ۱۰%،۲۰%،۳۰%،۴۰% جایگزین شده است.تاثیر (RCA) بر خواص بتن به عنوان مثال با انجام آزمایش روانی یا اسلامپ، آزمون قیفVشکل وتست جعبه Lشکل و خواص بتن درحالت سخت شده به عنوان مثال با اندازه گیری مقاومت فشاری ، مقاومت خمشی و مقاومت کششی مورد مطالعه قرار کرفته است. همچنین اثر میکروسیلیس بر روی خواص مکانیکی و فیزیکی بتن ها بازیافتی نیزبررسی شده است.خواص مهمی مانندخواص فیزکی و مکانیکی سنگدانه طبیعی و بازیافت شده مورد بررسی قرار گرفته است.طرح اختلاط برای بتن با مقاومت طرح شده
سیکابتن پارسیان
Mpa25 انجام شده است.همچنین اثر میکروسیلیس بر روی خواص مکانیکی و فیزیکی مانند مقاومت فشاری ،مقاومت کششی ،جذب آب ،بتن های بازیافتی که درآب تا ۹۰روز عمل آوری شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجربی نشان میدهد که مقاومت فشاری ، مقاومت خمشی و مقاومت کششی بتن (SCC) با ۱۰۰% سنگدانه طبیعی از بتن (NVC) با ۱۰۰% سنگدانه های طبیعی کمتر است و مقاومت SCC با افزایش نسبت جایگزین دانه های بازیافتی (RCA) کاهش می یابد. تحقیق پیش می یابد. تحقیق پیش رو توصیه می نماید حد قبول (SCC)زمانیست که مقاومت فشاری بتن جایگزین شده با(RCA) به میزان ۳۰% بالاتر باشد.سیکابتن پارسیان
سیکابتن پارسیان سیکا ویسکوز ۲۰۱۲ و ۲۰۲۰ نسل سوم فوق روان کنندها جهت استفاده در بتن و ملات است.
ویژگی ها: کاهندگی آب ، کاهش جمع شدگی و خزش و کاهش نرخ کربناسیون در بتن .
مشخصات فنی : رنگ عسلی وزن مخصوص ۱٫۱۱ ویسکوز ۲۰۱۲ و ۱/۰۸ ویسکوز ۲۰۲۰
میزان مصرف: ۰/۳ دهم الی ۱ درصد وزن سیمان مصرفی.سیکابتن پارسیان
سیکابتن پارسیان مهمترین دلیل هوازایی در بتن بهبود پایانی آن در برابر یخبندان و نمکهای یخ زدا است.هنگامی که آب یخ بزند، افزایش حجم پیدا میکند.چنانچه تمهیداتی برای این افزایش حجم در نظر گرفته نشود موجب پدید آمدن فشار در منافذ مویینه بتن می شود. اگر مقدار این فشار از مقاومت کششی بتن فراتررود سبب ایجاد ترک دربتن و در نهایت موجب فروپاشی بتن می شود. تشکیل بلورها، موجب پدید آمدن فشار در بتن و در نهایت موجب فروپاشی بتن می شود.تشکیل بلورها،موجب پدید آمدن فشار در بتن و خرابی بتن می شود.
حبابهای هوا در بتن (فضای ناشی از کاربرد نمکهای یخ زدا ) نمک در بتن مورد نیاز برای انبساط ناشی از یخ زدگی و فضای لازم برای رشد بلورهای نمک را فراهم می آورد و از ایجاد فشار داخلی جلوگیری میکند.علاوه بر موارد گفته شده
،هوازایی سایر خواص بتن رانیز،به ویژه برای مقاصد سد سازی ،بهبودمی بخشد.
کارایی:
ماده هوازاکارایی بتن به ویژه بتن های کم سیمان و خشن را بهبود می بخشد، علت افزایش و بهبود کارآیی بتن و استفاده از مواد افزودنی هوازا این است که حبابهای هوا در اثرنیروهای کشش سطحی کروی شکل می شوند و مانندغلتکهایی با اصطحکاک سطحی کم و خاصیت الاستیسیته قابل ملاحظه،عمل می کنند.در حقیقت حباب های هوا نقش ریزدانه های بتن مواد سیمانی و ریزترین مصالح سنگی را در کارآیی یاری می کنند. برای بتنی با روانی و کارآیی ثابت، با افزایش مقدار هوا می توان از مقدار آب اختلاط و مقدار ماسه کاست.
این موضوع برای بتن های کم سیمان مشهودتر است. در بتنهای حجیم، که علاقه به کاهش سیمان آنها به منظور کنترل گرمای هیدارسیون می باشد، هوازا می تواند بدون نیاز به افزایش آب،کارآیی را ثابت نگه دارد از طرفی هرچه بزرگترین اندازه سنگدانه افزایش یابد، سنگدانه های درشت حجم بیشتری از(w/c) بتن را اشغال می کنند و بنابر این برای جبران ریزدانه و حفظ کارآیی می توان از اهوازا استفاده کرد.
در مورد ماسه هایی که کمبود ذرات دارند (زیر الک نمره ۵۰) نیز می توان با هوازا کمبود را تا حدود زیادی جبران کرد. هوازا همچنین جداشدگی و آب انداختگی (به ویژه در بتنهای کم و با سنگدانه های بزرگ) را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.
صرفنظر از جنس و مقدار مصرف مواد افزودنی، اجزای تشکیل دهنده بتن، شرایط محیطی، شرایط ساخت و حمل و نحوه بتن ریزی نیز از جمله عواملی هستند که بر عملکرد افزودنی در بتن می گذارند.
موجب افزایش مقاومت های اولیه و نیز کاهش زمان گیرش می شوند. تاثیر این مواد بر زمان S3C این مواد با تسریع واکنش گیرش کمتر از مواد افزودنی زودگیر است. مواد افزودنی زود سخت کننده یا مانند کلرایدها بعنوان یک کاتالیزور در واکنش عمل می کنند و یا مانند کربناتها با هیدروکلسیم ترکیب شده و کربنات کلسیم و یک قلیایی نا محلول تشکیل S3C هیدراسیون می دهند. قلیایی حاصل از واکنش موجب تسریع واکنش سیلیکات و آلومینات می شود.
مواد افزودنی زودگیر عموما با تسریع بین سولفات و آلومیناتها و تشکیل اترینگایت، سرعت مواد افزودنی شدن خمیر سیمان را افزایش می دهند. افزایش سرعت این واکنش منجر به پدید آمدن کریستالهای سوزنی شکل کوچک اترینگایت می شود. طول کریستالها در این حالت از آمدن کریستالهای پدیده آمده در خمیر سیمان شاهد کوتاهتر خواهد بود. درهم فرورفتن این اترینگایت های ظریف موجب تسریع زمان گیرش می شود.کاربرد عمده این مواد در بتن پاششی است.
همچنانکه گفته شد مواد افزودنی با اثر شیمیایی در بتن بر روند هیدراسیون سیمان تاثیر می گذارند. سیمانها مختلف دارای خواص شیمیایی متفاوتی هستند و بنابر این واکنش های متفاوتی نسبت به مواد افزودنی با خصوصیات شیمیایی مختلف از خود نشان می دهند.
مواد افزودنی تسریع کننده سبب کاهش زمان گیرش ، افزایش روند، کسب مقاومت و یا هر دو می شوند. این مواد در حقیقت روند هیدارسیون را تسریع می کنند. بطور کلی این مواد را می توان به دودسته کلی مواد افزودنی زودگیر و مواد افزودنی زود سخت کننده تقسیم کرد.
مکانیزم واکنش فوق روان کننده ها شبیه مکانیزم واکنش روان کننده ها ولی با اثر قوی تر است. فوق روان کننده ها، پلیمری های آلی محلول در آب هستند که دارای رشته های دراز مولکولی هستند این رشته های دراز مولکولی به دور ذرات سیمان می پیچند و بار منفی زیادی به آنها می دهند، به طور که یکدیگر را دفع می نمایند. این امر منجر به پراکندگی و پخش سیمان می گردد.
جزء فعال اصلی مواد افزودنی روان کننده ، عوامل اثر کننده بر سطح است . اینها موادی هستند که در سطح مشترک بین دو فاز آمیخته نشدنی متمرکز می شوند و نیروهای فیزیکی – شیمیایی موثر بر این سطح را تغییر می دهند.این مواد جذب سطح دانه های سیمان می شوند و به آنها بار منفی می دهند که منجر به نیروی دافعه بین دانه های سیمان و پراکنده شدن آنها می شوند.
در مخلوطی که از مواد روان کننده استفاده نشود، ذرات سیمان به یکدیگر می چسبند و لخته می شوند.
در اثر این لخته شدگی قسمتی از آب درغشای بین ذرات لخته شده محبوس می شود و از طرفی در نقاطی که ذرات سیمان به یکدیگر می چسبند، سطح پیوستگی آنها برای هیدراسیون اولیه در دسترس نمی باشد. مواد افزودنی روان کننده با جلوگیری از لخته شدن ذرات سیمان ، مساحت سطحی سیمان را، که می تواند پذیرای هیدراسیون اولیه باشد افزایش می دهند و همچنین با جلوگیری از محبوس شدن در فضای لخته شدگی ، مقدار لخته شدگی و مقدار آب موجود برای هیدراسیون افزایش می یابد بعلاوه بارمنفی ساکن اطراف ذرات سیمان سبب می شود که در اطراف هر ذره سیمان قشری از مولکو لهای جهت داده شده آب، که از نزدیک شدن ذرات به یکدیگر جلوگیری می نمایند. تشکیل گردد بنابر این ذرات سیمان قابلیت تحرک بیشتر پیدا می کنند و آب آزاد شده تحت اثر مجموعه لخته شده ، صرف روان سازی مخلوطی می گردد و لذا کارآیی افزایش می یابد.