اثر فیزیکی مواد افزودنی در بتن

مواد سیمانی به همراه ریزترین مصالح سنگی کمتر از۲۵ میکرون، ریزدانه های بتن را تشکیل می دهند. این مواد ریز، نقش تعیین کننده ای در میزان آب، کارآیی و تراکم بتن دارند. از آنجا که مواد افزودنی با اثر فیزیکی نیز باعث تغییر خواص یاد شده می شوند، لذا ریزدانه های بتن و مواد افزودنی دارای اثر فیزیکی، بر روی یکدیگر اندرکنش خواهند داشت.

مواد افزودنی هوا زا مولکولهای قطبی آب نیز تمایل شدیدی به جذب یکدیگر دارند و برای جدا کردن آنها از یکدیگربه انرژی قابل ملاحظه ای نیاز است، بنابراین آب دارای انرژی سطحی (کشش سطحی)زیاد است مکانیزم واکنش افزودنی هوازا کاهش کشش سطحی آب است. و یکسر آنها (hydrophilbic) آب گریز مواد افزودنی هوازا از مولکولهای زنجیره طویلی تشکیل شده اند که یکسر آنهاست. سرآب دوست آنها جذب مولکولهای آب می شود وسرآب گریز آنها موجب کاهش
(hydrophilbic) آب دوست کشش سطحی آب می شود. کاهش کشش سطحی آب امکان ایجادحباب هوا رامیسر می سازد.

با مقاومت والاستیسیته کافی در اطراف حبابهای هوا پدید(مانند حباب صابون) مواد افزودنی هوازا یک فیلم محکم ودافع آب می آورد، بگونه ای که حبابهای هوا را در برگرفته و پایدار می کند و از به هم پیوستن حبابها نیز جلوگیری بعمل می آورد.

خاصیت دافع آب بودن این فیلم از ورود آب به داخل حباب هوا چلوگیری می کند. عمل هم زدن و اختلاط مخلوط موجب پراکنده شدن این حبابها در بتن می شود. حبابهای هوا محبوس، که در همه بتن ها ایجاد می شوند و در حقیقت تابعی از ویژگیهای سنگدانه هستند،

دارای اندازه ۱۰۰۰ یا بیشتر هستند در حالیکه حبابهای هوایی که به طور عمده ایجاد می شوند بطور عمده دارای قطر بین ۱۰ میکرون (۱میلیمتر) تا ۱۰۰ میکرون هستند.